Brixham - Dover

En nu richting huis

Zware dag, We moeten op pad want de tijd gaat dringen. Gisteravond nog lang wakker gelegen van het gieren van de wind.
Vanochtend was de wind volledig weg, maar op de motor komen we overal.
Meteen het grootzeil met een rif gezet, niet voor de wind maar tegen het klapperen. Want toen we na een uur of twee echt vrij kwamen van de beschutting van Startpoint, stonden er nog flinke kuilen, en dan fungeert het grootzeil als schokbreker. In de voorspelling zou de zee van rough naar moderate gaan, wat ons betreft had dat wat sneller gemogen. We zijn niet ziek geweest maar daar is alles mee gezegd.
Na verloop van tijd kwam er wel wat wind, maar meer dan 12kn bij Portland Bill is er niet geweest. Daarom hebben we, mede met het oog op de scherpe planning van het tij, de hele weg gemoterd. Wel hebben we voor een beetje extra gang de fok er uitgeboomd bij gehad.
Toen we om 18:00 precies op schema de aanloopboei van de Needles hadden zat er er dik 10 uur op.
Hier gekeken wat voor morgen de beste uitvalsbasis zou zijn. Limington is wat om, Yarmouth is gezellig maar stroming technisch onhandig (vandaag een uur of morgen 2 uur tegen tij in motoren), het antwoord was Cowes. Na een half uurtje richting Cowes kom je langs Newtown river.
Een stekje waar we beide graag nog eens wilde kijken, maar dat niet op de route lag of er te vol uitzag. Vandaag gold dit alles niet dus wij naar binnen! Het is 500 meter van de Solent af een natuur reservaat in en een mooring oppakken en je bent in een andere wereld. De wind was eruit gezakt en de zon ging rood en statig onder, de wolken werden blauw en paars en de vogels gingen op stok naast de boot; een paradijsje.

Na de rust van het reservaat volgt de tol van het niet doorvaren: tegen dik 2kn stroom in motoren naar Cowes om daar in de drukte de dieseltank af te toppen. Van daar gaan we richting Portsmouth waar een megajacht zijn spinnaker aan het tonen was door halvewinds voor de boulevard heen en weer te varen. Het spi was zo groot dat de mast van een boot van tien meter tot ongeveer een derde van de spinnaker hoogte haalde.
Daarna door naar het Looe-channel, waar we de Letitia tegen kwamen. Dit zijn mensen die we vorig jaar in Kalmar ontmoet hebben. Kort marifoon contact leerde dat ze nog twee maanden hebben..... en Lands End hun wel een leuke bestemming leek, tot ons relaas over de Scillies kwam....
Na de Looe kwam er wat wind en konden we zeilend verder naar Brighton.
Brighton nog steeds in aanbouw, en nog steeds gezellig. De eerste vlagen Hollanders die na de storm vertokken waren, zijn nu in de buurt. Alleen de gene die vandaag wat later kwamen hadden wat meer werk, kruisend tegen een aanzwelled windje hebben zij Beachy Head gerond.
Voor ons slechts vage herinnering aan kruisen, wij deden het vandaag in de korte broek!

Voeg uit de veren voor het tij. Het gilde lekker door de haven, ondanks dat het 'maar' een 5-je was. Over de havenmuur sloeg de spray van de golven. Buiten eerst de beruchte Brighton hobbels genomen, en daarna in een rustiger zeegang het grootzeil gezet.
Met een zicht van 2 mijl op weg naar Beachy Head.
Gaande weg klaarde het zo op dat we de Seven Sisters met voldoende licht en zicht konden bewonderen. Bij Beachy Head zelf was het bar, de golven werden hoog en de wind nam toe, genoeg voor een speurtje van 11,5 kn.
Hier hoorden we opeens wat onder de boot, waarna we snel vertraagden. Een lobsterpot!! Er liggen er duizenden langs deze kust, maar in dit weer zie je ze niet meer door de golven. Snel op loeven om nog meer kracht uit de zeilen te halen resulteerde eerst in het verplaatsen van de kooi, waarna hij vrij kwam, we hoorde de boei nog twee keer tegen de romp tikken en we waren weer vrij.
Dit was voor ons de druppel om niet binnendoor te gaan, maar de route via de Sovereign te nemen. Dit was een ommetje van een mijl of vijf, maar gezien de gemoedsrust de extra mijlen zeker waard.
Daarna door naar Dungeness, met wisselene zichten en luchten, De stuurautomaat kon de koers aan waardoor we een aantal uren rust haddden.
Bij Dungeness draaiden we tot plat voor het laken, en stond de wind even door tot 30kn. Het werd weer handwerk. Dat gedoe met het tij klopte weer eens niet, we dachten de doorschakeling te hebben maar nu toch tegen, dat werd weer even klussen naar Dover. Maar dat bleef niet geheel onopgemerkt naar later bleek.
Afkruisend waarbij we regelmatig boven de 10 klokte schoten we door het water.
Op schema om 18:00 kwamen we bij Dover aan. Hier moesten we buiten de haven de nodige tijd wachten op 2 Seacat's en een Cruise-schip, vervelend als ja na 10 uur (was 75nm) stampen bijna een half uur voor de haven moet wachten.
Binnen bootje opgeruimd en de douane te woord gestaan. Dit laatste voor het eerst met de Dehler. Daarna gaan eten bij de jachtclub (RCPYC). Daar troffen we een groepje Hollanders die ons haddden zien aankomen vanaf het kasteel, het was een indrukwekkend gezicht volgens hen.
Na een lekkere indiaase maaltijd, tijd voor ons schoonheids slaapje.

Met al het zware werk van gisteren nu een welverdiende rustdag. Wakker worden met de wind meter op 30kn bevestigd ons voornemen. Na wat SMS-en met het kustzeilers (ook wel bekend als kunstzeilers) vlottilla over de culinaire mogelijkheden van Oostende en mailen met het thuisfront klaar voor de dag.
Alleen rust is niks dus een wandeling naar St. Margreth gemaakt. Dat is de oost cliff op tot aan het paviljoen van de National Trust waar we genoten van een pot of tea met scones. Daarna doorlopen langs de cliffs langs de vuurtoren. Bij deze wandeling heb je een prachtig uitzicht op Dover en de shippinglanes. Bij goed zicht (34km) kan je hier vandaan Frankrjjk goed zien liggen.
Onder ons zien we zeilbootjes diep gereefd met stagfok tegen de sterke winden rond South Foreland in boksen, later hoorde we dat het echt geen pretje was.
Vandaar land inwaards naar het hoog gelegen deel van het dorp. Dit moet want de bus kan de klim van het strand niet aan, en draait dus boven. Na 7 minuten kwam de bus (rijdt eens in het uur!), en wij weer terug naar Dover.
Terug in de haven nog even overwogen vandaag naar Calais te gaan, want de wind was er goeddeels uitgezakt. Mede in overleg met de Coastguard besloten toch morgen maar te gaan van wege het afnemende zicht. De late middag de Woezel 2 uit Den Oever bekeken. (een Ovni 345),
Nette schuit, en ook hier nog geen bezwaren tegen het Ovni concept gehoord.
Ook gekeken naar de laptop met navigatie software die ze aan boord hadden. Wellicht dat we dat volgend jaar ook gaan proberen.