Het weer is goed, het zicht is goed, op naar "The Continent".
Bij het verlaten van Dover hoor je over de marifoon dat veel mensen moeite hebben met het verschil tussen oost en west. Als in:
- Dit is jacht Lotje wij willen de haven verlaten door de oostelijke ingang.
- Hier Dover port control, dan moet u de binnen haven oversteken, vooral
- achter de boeien blijven, en bij de uitgang even wachten op de ferry.
- Euh... Oh nee we verlaten de haven door de westelijke uitgang.
- Dan mag u door varen, maar wel opschieten want er komt een Seacat aan.
Op zee gaat het lekker, het windje schuin van achter, en lopen maar.
Ook hier is het een gezellige boel op de marifoon. Met name op kanaal 11 waar alle passerende schepen zich moeten melden. Handig want dan weet je wat er om je heen zit. Maar ook erg leuk om al die vreemde versies Engels te horen (Spaans, Italiaans, Russich, Hindi, Frans, etc.).
Na de oversteek parallel met de kust richting Oostende. We bleven hier net buiten de zware buien die we over de kust naar het noorden zagen schuiven. Zo zijn we bij Oostende op zee blijven eten, in afwachting op het vertrek van een bui en de komst van het zonnetje.
In Oostende had Ingrid voor ons een plekje geregeld. Zij ligt hier nu als admiraal van de vloot kunstzeilers op weg naar Deauville. Nu was de beurt aan Dolf om ons duidelijk te maken dat we binnen kort weer mogen werken....en dat zij nog 4 (jawel vier) weken op pad zijn.
De dag afgesloten met een hele gezellige WVM-avond aan boord van de Dolfin.
Als Michelin sterren voor dineren aan boord gaat uitdelen, dan is de Dolfin de eerste boot die daar voor in aanmerking komt!

Na de Belgische boodschappen, lekker eten in alle vormen, de Deauville gangers gedag gezegd en op pad. Dat wil zeggen, een halfuur in de haven draaien tot dat we er uit mochten. om er dan achter te komen dat op zee er geen 4, 5 af en toe 6 te staat, maar 1 tot 2 en recht op de staart.
Voor onze rust te weinig, dus maar op de motor naar Vlissingen.
Bij Zeebrugge kwamen net vier mega catamarans naar buiten, altijd imposant om naar te kijken. Verder een snelle tocht met veel stroom mee. Afgemeerd in de Koopmanshaven.
In Vlissingen gewandeld door het winkelcentrum en de boulevard af. Vanaf de boulevard heb je een prachtig uitzicht op de Schelde met de onafgebroken rij van komende en gaande schepen.
Na een lekker hapje bij het restaurantje op de sluis, een rustig avondje aan boord.

Onder het motto even genoeg gehobbeld, besloten nog een dagje in Vlissingen te blijven. Voorspelling was ZW 4-6, op zich geen punt maar morgen zal de zee vlak zijn bij een ZO windje 3-4, en dat is wel zo prettig. De dag weinig gedaan; wandelingetje naar de sluis en door het centrum gemaakt, krantje lezen, en voor het eerst sinds tijden weer een lekkere shoarma maaltijd gegeten.

De volgende dag moesten we bijtijds uit de veren voor voldoende water op de drempel van de sluis de koopmanshaven uit, en het laatste beetje stoom naar West Kapelle.
De ochtend verstrijkt met geen aasje wind maar wel een vlakke zee. Voor het tegenstroomse deel gekozen direct door te stomen richting Hoek van Holland en niet over de banken te gaan om de stroom te duiken.
Bij Hoek van Holland de bijna traditionele weersomlag. Dit keer draaide de wind van ZO naar NO en ging vn 6 naar 11kn. De voorspellingen van 4,5 en 6 uit het noorden maakte ons voornemen naar IJmuiden te gaan een moeilijke. We besloten zo lang mogelijk door te moteren, om zo voor het vervelende weer en de opbouwende zee binnen te zijn. Anders moeten we de allerlaatste dag van de vakantie te veel doen. (boot opruimen wassen...).
De directe koers gaf aan nog 32nm te gaan. Voor de kust van Scheveningen trok het dicht en we wachtte af..... maar geen wind, alleen veel stroom in de goede richting.
Dit wachten op de klap ging door tot in IJmuiden, waar we 4 uur na het passeren van Hoek van Holland aan kwamen. Ja, een gemiddelde snelheid over de grond van 8kn bij een kruis van 6,7kn. Hierbij waren de uitschieters over de grond van 9kn. Toch aardig dat springtij.
Na het tanken afgemeerd in de marina en gegeten.
Dan ben je weer terug op zoet water en wat dan:
Waar gaan we volgend jaar heen?
Oslo, Schotland, Texel of Zeeland met een uitstapje naar London.
Op een eilandje bij Aldeney schijnen ook Puffins te zitten...
Onze statistiek van dit en vorig jaar wijst uit dat we niet (veel) meer dan 250nm per week moeten willen maken. En om dit te bereiken moet er flink door gevaren worden.
Vraag is dan wil je dat weer, of doen we het een jaartje rustig aan?
Wat minder motoren en wat meer de route laten bepalen door de windrichting.
Dan kan je niets plannen, maar is ook lekker varen. Ik geloof dat we hiervoor iets te prestatie georienteerd zijn, maar wie weet kunnen we dat een jaartje in de ijskast zetten.

De laatste vaardag had nog een verassing in petto; na vertrek van uit de marina zien we dat de lichten op de sluizen op dubbel rood staan. Het aanroepen van de sluis leert dat er een stroomstoring op het complex is, wachttijd tussen de 15 minuten en een paar uur. Kort daarna horen we over de marifoon dat alle andere sluizen er ook uit liggen. Kortom Murphy heeft hier in zijn volle omvang toegeslagen. Ik hoorde nog iets over het op tijd betalen van de stroom rekening....maar het fijne ervan ontging me.
Maar we zijn dicht bij huis en hebben geen haast. Gezellig met een bestuurlid van de Dehler club de 'enorme' voordelen van de Dehlers besproken, en de vakantieervaringen uitgewisseld.
Na 2 uur de herstart van de thuisreis. Achter de sluis was het een drukte van belang door alle wachtende jachten maar ook door de zeeschepen die hun achterstand moeten inlopen; tijd is geld voor die jongens.
Verder verliep de reis vlotjes. Bij het passeren van de Schellingwouderbrug een groepje vertrekkende kennisen een goede reis gezwaait. Zo arriverden we om 17.15 weer in ons ondiepe maar gezellige dorpje aan de Gouwzee.